نام مستعار: | 2- متیل بنزامین | خلوص: | 99% |
---|---|---|---|
Cas No.: | 95-53-4 | ظاهر: | مایع زرد روشن |
Einecs No.: | 202-429-0 | انحلال پذیری: | 1.5 گرم در 100 میلی لیتر (25 درجه سانتیگراد) |
برجسته کردن: | 95-53-4 O Toluidine,O Toluidine Aromatic Hydrocarbons,Triphenylmethane Dyes Hydrocarbons Arromatic,O Toluidine Aromatic Hydrocarbons,Triphenylmethane Dyes Aromatic Hydrocarbons |
هیدروکربن های معطر O-Toluidine برای رنگ های تری فنیل متان
اگرچه نمیتوانیم مکانیسمهای سرطانزایی o-toluidine را کاملاً درک کنیم، شواهد موجود نشان میدهد که آنها پیچیده هستند و شامل چندین حالت کلیدی عمل میشوند، از جمله فعالسازی متابولیک که منجر به اتصال متابولیتهای فعال به DNA و پروتئینها، جهشزایی، کروموزومی میشود. آسیب، آسیب اکسیداتیو DNA و سمیت سلولی.
در ایالات متحده، o-toluidine برای اولین بار در سومین گزارش سالانه در مورد مواد سرطان زا به عنوان "به طور منطقی پیش بینی می شود که سرطان زا برای انسان باشد" در سال 1983، که بر اساس شواهد کافی از مطالعات بر روی حیوانات آزمایشگاهی است، فهرست شد.گزارش در مورد سرطانزاها (RoC) یک گزارش بهداشت عمومی مبتنی بر علم توسط کنگره ایالات متحده است که عوامل، مخلوطها، مواد یا تماسهای موجود در محیط را شناسایی میکند و برای افرادی که در ایالات متحده زندگی میکنند خطری ایجاد میکند. مطالعات منتشر شده است و فهرست O-toluidine به "معروف به سرطان زا بودن انسان" تغییر یافته است.o-toluidine به خصوص عامل سرطان مثانه بود.پس از 31 سال، در سیزدهمین گزارش سرطان زا (2014).آژانس بین المللی تحقیقات سرطان (IARC) o-toluidine را به عنوان "سرطان زا برای انسان" طبقه بندی کرده است (گروه 1).
آیتم | محتوا |
نام مستعار | 2- متیل بنزامین |
خلوص | 99% |
شماره CAS | 95-53-4 |
تایپ کنید | رنگهای آزو |
ضریب شکست | n20/D 1.572 (لیتر) |
وزن مولکولی | 107.15 |
فرمول مولکولی | C7H9N |
انحلال پذیری | 1.5 گرم در 100 میلی لیتر (25 درجه سانتیگراد) |
مواجهه حاد انسان با اورتو تولویدین می تواند باعث هماچوری دردناک (وجود گلبول های قرمز خون در ادرار) شود (گلدبارب و فینیلی، 1974).مواجهه مزمن با ارتو تولویدین در انسان نیز در مطالعات همگروهی گذشته نگر متعدد در صنعت رنگرزی مشاهده شد.نتایج شامل افزایش میزان مرگ و میر و افزایش بروز سرطان مثانه است.با این حال، به دلیل قرار گرفتن در معرض سایر ترکیبات سرطانزای مورد انتظار در صنعت رنگسازی، ارتباط قطعی آنها با ارتو تولویدین دشوار است.یک مطالعه افزایش بروز مرگ و میر و سرطان مثانه را در 906 کارفرمای یک کارخانه رنگرزی در شمال ایتالیا طی یک دوره نهفته متوسط 25 ساله ارزیابی کرد.مرگ و میر ناشی از سرطان مثانه در کارفرمایان به طور قابل توجهی بیشتر از افرادی بود که فقط در معرض مواد شیمیایی خاص موجود در کارخانه، در حال استفاده یا تماس متناوب بودند.اورتو تولویدین تقریباً به طور قطع قادر به ایجاد سرطان مثانه در مردان است.
ثبت کننده مطالعه دیگری مورد انتظار و مشاهده موارد سرطان مثانه در یک کارخانه لاستیک در شمال نیویورک بود (وارد و همکاران، 1991).این مطالعه 1749 کارمند مرد و زن را در یک دوره 15 ساله مورد ارزیابی قرار داد.قرار گرفتن در معرض در درجه اول با ارتو تولویدین و آنیلین بود و افزایش قابل توجهی در بروز سرطان مثانه مشاهده شد.با این حال، سرطان زایی را نمی توان به طور قطعی به ارتو تولویدین نسبت داد.مطالعات دیگر عبارتند از Vigliani & Barsotti (1961)، Khlebnikova و همکاران.(1970)، زاوون و همکاران.(1973)، Conso & Pontal (1982)، و روبینو و همکاران.(1982).
مکانیسمهای خاص سرطانزایی ارتو تولویدین به طور کامل شناخته نشده است، اما پیچیده هستند و شامل فعالسازی متابولیک میشوند که منجر به تشکیل متابولیتهای واکنشی میشود.O-nitrosotoluene که قبلاً ذکر شد، که باعث سرطان در موشها میشود، نمونهای از این متابولیتهای فعال است.تحقیقات نشان داده است که ارتو تولویدین یک جهش زا است و باعث آسیب اکسیداتیو DNA و آسیب کروموزومی می شود (Skipper et al. 2010).مطالعات متعدد نشان داده اند که این ترکیب باعث آسیب اکسیداتیو DNA و شکستن رشته در سلول های انسانی کشت شده می شود (Watanabe et al. 2010; Ohkuma et al. 1999, Watanabe et al. 2010).همچنین آسیب DNA در موشها و موشهایی که در شرایط in vivo در معرض ارتو تولویدین قرار گرفتند مشاهده شد (Robbiano et al. 2002, Sekihashi et al. 2002) و حتی آسیب کروموزومی در مقیاس بزرگ در سلولهای مخمر و پستانداران در معرض ارتو-تولویدین در شرایط آزمایشگاهی مشاهده شد.به طور کلی، ناپایداری کروموزومی توسط آمین های معطر در سلول های مثانه ایجاد می شود.ناپایداری کروموزومی ممکن است منجر به آنئوپلوئیدی (وجود تعداد غیرطبیعی کروموزوم در سلول) شود که در سلول های سرطانی مشاهده می شود و هتروزیگوسیتی (از دست دادن کل ژن و ناحیه کروموزومی اطراف) که می تواند منجر به عدم وجود آن شود. یک ژن سرکوبگر تومور (Höglund و همکاران 2001، Sandberg 2002، Phillips and Richardson 2006).