پودر آلژینات زرد روشن در غذا 9005-38-3 آلژینیک اسید سدیم

بالای 99 درصد سدیم آلژینات با پودر زرد روشن

آلژینات سدیمیک پلیمر آنیونی طبیعی است که معمولاً از جلبک دریایی قهوه‌ای به دست می‌آید، متشکل از اسیدهای مانورونیک (M) و گولورونیک (G) است که در ترکیب‌های مختلف چیده شده‌اند (شکل 1) مانند بلوک‌های غنی از واحدهای M یا G یا بلوک‌های G متناوب. و واحدهای Mدر حضور Ca دو ظرفیتی²⁺کاتیون ها، اسیدهای گولورونیک از زنجیره های مجاور پیوندهای عرضی یونی را تشکیل می دهند که منجر به هیدروژل آلژینات می شود.نسبت واحدهای M و G خصوصیات فیزیکوشیمیایی هیدروژل را مشخص می کند.

فرآیند ژل شدن آلژینات سدیم

هیدروژل‌های آلژینات را می‌توان با روش‌های مختلف پیوند متقابل تهیه کرد و شباهت ساختاری آن‌ها با ماتریس‌های خارج سلولی بافت‌های زنده کاربردهای گسترده‌ای را ممکن می‌سازد.رایج ترین روش برای تهیه هیدروژل از محلول آلژینات آبی، ترکیب محلول با عوامل پیوند متقابل یونی، مانند کاتیون های دو ظرفیتی (یعنی Ca2+) است.

کلرید کلسیم (CaCl2) یکی از پرکاربردترین عواملی است که برای پیوند متقابل یونی آلژینات استفاده می شود.با این حال، معمولاً به دلیل حلالیت بالای آن در محلول های آبی منجر به ژل شدن سریع و ضعیف می شود.یکی از روش‌های آهسته و کنترل ژل‌سازی، استفاده از بافر حاوی فسفات (مثلاً هگزامتافسفات سدیم) است، زیرا گروه‌های فسفات در بافر با گروه‌های کربوکسیلات آلژینات در واکنش با یون‌های کلسیم رقابت می‌کنند و ژل شدن را به تاخیر می‌اندازند.سولفات کلسیم (CaSO4) و کربنات کلسیم (CaCO3)، به دلیل حلالیت کمتری که دارند، همچنین می توانند سرعت ژل شدن را کاهش داده و زمان کار ژل های آلژینات را افزایش دهند.سرعت ژل شدن یک عامل مهم در کنترل یکنواختی و استحکام ژل در هنگام استفاده از کاتیون های دو ظرفیتی است و ژل شدن آهسته تر ساختارهای یکنواخت تر و یکپارچگی مکانیکی بیشتری را ایجاد می کند.در نهایت، هیدروژل‌های حساس به حرارت تا به امروز به طور گسترده در بسیاری از کاربردهای دارورسانی مورد بررسی قرار گرفته‌اند، زیرا خواص تورم قابل تنظیم آن‌ها در پاسخ به تغییرات دما، منجر به تعدیل آزادسازی دارو از ژل‌ها بر اساس تقاضا می‌شود.